Eighteenth.

*MUSIC*

- Co zrobili ?! – krzyknął głośno Lou, zrywając się z miejsca i siadając wyprostowanymi plecami. Wsłuchał się w odpowiedź Liam’a, po czym zerwał się z łóżka i zaczął pośpiesznie zakładać bokserki, ruchem ręki nakazując mi to samo.  – Gdzie jesteś ?! Nie ruszaj się stamtąd, zaraz tam będziemy. – powiedział rozłączając się i ubierając na siebie spodnie w pospiechu.

- Co się stało ? – zapytałem wystraszony.

- Ubieraj się i jedziemy po Li. – powiedział zakładając koszulkę i pierwszy lepszy sweter, po czym złapał klucze i portfel.

- Ale co się stało ? – pytałem biegnąc za nim do samochodu. Odpowiedział mi dopiero gdy ruszaliśmy.

- Porwali Zayn’a.

- Co zrobili ?!!? Jak to go porwali ? Kiedy ? Jak ? –zapytałem przerażony.

- Z tego co mówił Li, wracali na nogach z kina i podjechał do nich jakiś czarny samochód, wysiadło z niego trzech kolesi i złapali Zee, wepchali do furgonetki, a Liam’owi przyłożyli w brzuch i twarz.

- Boże święty, ale dlaczego ? – szepnąłem przerażony sytuacją jak i zarazem prędkością, którą przedstawiał licznik. Oby tylko nas policja nie złapała.

- Liam, powiedział, że nam to wszystko wytłumaczy jak się zobaczymy. Weź telefon i dzwoń do Niall’a, żeby przyjechali do mojego domu i czekali na nas, a my wrócimy tam z Payne’m.

- Okej. – wyciągnąłem telefon z kieszeni i wybrałem numer blondyna. Odebrał po kilku sygnałach.

- Halo ?

- Siema Ni, tu Harry.

- Oo Siema Harry. Co tam ?

- Jesteś u Alex, razem z Alex ?

- Tak, właśnie oglądamy film, a co ?

- To dobrze. Zbierajcie się i przyjeżdżajcie do domu Lou. Szybko, to ważne.

- Ale co się stało ?

- Powiem w skrócie. Zayn’a porwali, my jedziemy teraz po Liam’a, który leży gdzieś na poboczu, bo go pobili i zaraz wrócimy, więc jeśli możecie to czekajcie na nas w domu Tommo.

- O boże. Ale jak to go porwali ?

- Sam chciałbym wiedzieć, Liam nam wszystko wyjaśni. My już prawie jesteśmy tam gdzie on, a wy przyjeżdżajcie szybko.

- Okej, to widzimy się za chwilę. – powiedział i rozłączył się. Louis akurat zatrzymał się na poboczu i szybko wyskoczyliśmy z samochodu biegnąc do chłopaka, który siedział zgarbiony na trawie. Dobiegłem tam pierwszy i złapałem go delikatnie za ramię.

- Liam ! Co się stało ? – zapytałem. Chłopak rzucił mi się na szyję i wybuchnął płaczem.

- Porwali go, rozumiesz ? Wyszli z tego jebanego samochodu, wepchali go tam. Wiedziałem, że to się źle skończy. Mówiłem mu, żeby poszedł z tym na policję, ale nie. Po co mnie słuchać. – mówił, łkając cicho.

- Już ciiii. Opowiesz nam w domu, a teraz wstawaj jedziemy. – powiedziałem cicho i pomogłem mu wstać. Louis złapał go za drugie ramię i zaprowadziliśmy go do samochodu, usadzając na tylnim siedzeniu. Nie wyglądał dobrze. Rozcięta warga, podbite oko. Usiadłem obok niego, a szatyn wskoczył za kierownicę i szybko udał się w stronę swojego mieszkania. Liam cały czas płakał w moje ramie, a ja głaskałem jego plecy uspokajająco i szeptałem słowa otuchy. Po chwili byliśmy już pod domem Lou. Pomogłem wyjść Li z samochodu i razem z nim oraz Lou weszliśmy od mieszkania, gdzie czekali już na nas Alex z Niall’em.

- Co się stało ?! – zapytał przerażony blondyn patrząc na poobijanego szatyna.

- Zaraz się dowiemy, najpierw dajmy usiąść w spokoju chłopakowi. – powiedział Lou i zaprowadził go do salonu, usadawiając na kanapie, a Alex zniknęła na chwilę w łazience, by zaraz wrócić z apteczką. Klęknęła naprzeciwko chłopaka i delikatnie zaczęła oczyszczać jego rany. Po kilkunastu minutach gdy już było po wszystkim Liam odezwał się cicho.

- Podjechali samochodem jak szliśmy drogą. Na początku nie zwróciliśmy na to uwagi, ale po chwili z furgonetki wyskoczyło dwóch czy trzech kolesi i podeszło do nas. Zayn ich znał. To oni mu grozili. – powiedział i spojrzał na nas. Widząc nasze zdezorientowanie powiedział. – A no tak, nie wiecie. Więc kiedyś Zayn z powodu problemów rodzinnych pracował jako męska prostytutka. Spał z kolesiami, obciągał im, ale to w tej chwili nie ważne. Potrzebował wtedy kasy, a że za to dobrze płacili zgodził się. W końcu jednak chciał to rzucić, ale nie pozwolili mu, mówiąc, że skrzywdzą jego rodzinę, więc dlatego chłopak wysłał swoją mamę i siostry do Irlandii, do mamy Niall’a, a sam uciekł tutaj, do Londynu. Nic nam nie mówił, bo bał się, że nas przez to straci, aż w końcu odczytałem przez przypadek sms’y w których oni mu grozili. Mówiłem, żeby poszedł z tym na policję, ale on wahał się, bo wtedy być może jego też by zamknęli. Przez chwilę był spokój, ale jakoś go znaleźli. Gdy wysiedli z auta podeszli do nas każąc mu iść z nimi, on zaczął się wzbraniać więc oni mu przyjebali i siłą zaciągnęli. Próbowałem coś zrobić, ale sami widzicie jak to się skończyło. Teraz nie wiem gdzie on jest, nie wiem co się z nim dzieje. Nic nie wiem. Mojemu skarbowi coś grozi, mogą mu coś zrobić, a ja jestem bezradny. – zakończył, wybuchając płaczem, na co blondyn przytulił go do siebie. Wszyscy patrzyliśmy po sobie przerażeni.

- Chryste panie..- jęknęła dziewczyna, siadając na fotelu i chowając twarz w dłonie. Siedzieliśmy przez jakiś czas w ciszy, aż w końcu nie wytrzymałem i krzyknąłem.

- Kurwa mać ! Musimy coś zrobić, nie będziemy tu siedzieć jak jakieś kutasy i czekać na cud. Jemu może się coś stać więc trzeba coś zrobić !

- Ale co, Hazza ? Co my możemy. – wyszeptał Niall.

- Powinniśmy iść z tym na policję. – powiedział Lou.

- Można zgłosić porwanie. Będą musieli coś z tym zrobić. – powiedział blondyn.

- Czyli co ? Jedziemy na policję ? – zapytałem. Wszyscy patrzyliśmy po sobie, nie wiedząc co z tym wszystkim zrobić. Nagle w pokoju rozbrzmiała melodia piosenki ‘ I’m yours ‘ wydobywająca się z telefonu Liam’a. Zapłakany chłopak wyciągnął telefon z kieszeni i zamarł.

- Co jest ? Nie odbierzesz ? –zapytał Lou.

- To Zayn… - wyszeptał.

- Odbierz to do chuja ! – krzyknęła Alex. – I włącz na głośnik, będziemy cicho. – chłopak pokiwał głową i nacisnął zielona słuchawkę, przełączając od razu na głośnomówiący.

- Halo ?

- Liam ?! – usłyszeliśmy spanikowany głos mulata.

- Zayn, skarbie ! Co się dzieje ? Gdzie jesteś ? – zapytał szatyn, rozpłatując się jeszcze bardziej.

- Nie wiem, ale jechałem tym autem dość krótko. Nie mogę długo rozmawiać, bo pewnie zaraz się zorientują, że przemyciłem telefon. Chcę ci tylko powiedzieć, że bardzo cię kocham i nigdy nie przestanę. Nie zapomnij o mnie, nie ważne co by się stało. Po prostu zawsze pamiętaj o mnie, proszę.

- Zayn ! Nie ! Nie mów tak, to brzmi jakbyś się ze mną żegnał.  Nie ma mowy ! Znajdę cię choćby pod ziemią. Zawsze cię znajdę. Pamiętasz ?! Na zawsze razem..

-.. i jeden dzień dłużej. – dokończył po nim. – Kocham cię, pamiętaj. A wy ? Was też kocham i dziękuje, ze miałem przyjemność i zaszczyt was poznać. Powodzenia ! Niall nie spieprz swojego związku z Alex, a ty Lou dbaj o tego kutasa, Hazzę. Nie wiadomo co mu strzeli do głowy. Pilnujcie się wzajemnie.

- Zayn, przestań ! To jeszcze nie koniec. Zaraz dzwonimy na policję i znajdziemy cię ! Zawszę cię znajdziemy, stary ! – powiedział Lou.

- Kocham Wa….- nie usłyszeliśmy do końca bo rozległ się wielki huk i krzyk mulata, po czym połączenie zostało przerwane.

- NIE ! Zayn ?! Nie proszę, nie ! – krzyczał Liam, wijąc się w agonii, więc szybkim ruchem złapałem go za ramiona przyciągając do siebie.

- Spokojnie, Liam. Shhh już ciii. Spokojnie. – szeptałem, trzymając go mocno przy sobie. Popatrzyłem przerażony na resztę, po czym z pokoju wyszedł Niall z telefonem.

- Dzwoni na policję. – powiedział mi bezgłośnie Lou, na co ja kiwnąłem głową. No to teraz mamy problem….

_________________________________

obiecałam więc jestem ;)) wiem, wiem rozdział jest krótki, ma tylko 1275 wyrazów. wiem, ale musicie mi wybaczyć bo nie daje rady niestety ;(( za dużo mam tego wszystkiego na raz.. tyle zaległości w szkole, nienawidze szpitali -.- pomyśleć, ze mogę tam nawet w tej chwili trafić z powrotem...ale no mam nadzieje, ze nie jesteście bardzo źli ;)) następny będzie w środę - 6 z racji tego, ze będą moje urodziny więc dodam napewno i bedzie dłuższy, obiecuje !
KOMENTUJCIE ! i dziękuje za komentarze pod poprzednimm ;))
do zobaczenia, pyszczkii ! *...*